گل ساعتی چیست و چه خواصی دارد؟

گل ساعتی با نام علمی L. Passiflora incarnate دارای فلاونوئید، آلکالوئیدهای‌ گروه‌ هارمالا Harmala، اسید سیانیدریک‌، در میوه‌ آن‌ اسید سیتریک‌ و نیز دارای‌ پرولین، مالتول و اتیل مالتول است.

مصرف اصلی آن در مشکلات خواب از جمله بد خوابی و بی خوابی است. دارای آثار مختلفی بر روی سیستم عصبی مرکزی (CNS)، از جمله آرام بخش، ضد اضطراب و ضد افسردگی است. گل ساعتی یکی از معمولی ترین و پرمصرف ترین آرام بخش های گیاهی است. اثرات درمانی گل ساعتی مربوط به فلاونوئیدها، آلکالوئیدها و قندهای موجود در آن است. مهمترین فلاونوئید موجود در گل ساعتی کرایزین (Chrysin) است که اثر آگونیستی بر روی رسپتورهای بنزودیازپینی مغز دارد و با مهار آنزیم های کاتابولیزه کننده گابا موجب افزایش غلظت آن و در نتیجه کاهش فعالیت سیستم اعصاب مرکزی و بروز اثرات آرام بخشی می گردد. مهمترین آلکالوئید موجود در گل ساعتی هارمان و هارمالین هستند که با مهار فعالیت آنزیم مونوآمینواکسیداز (MAO) موجب سداسیون می شوند. با مهار فعالیت آنزیم مونوآمینواکسیداز و افزایش میزان مبادله کننده های عصبی شامل سروتونین، نوراپی نفرین، دوپامین در سیستم عصبی مرکزی، باعث اثرات آرام بخشی پایداری می شود.

از بین قندهای موجود در گیاه گل ساعتی مالتول و اتیل مالتول دارای اثرات آرام بخشی بر روی CNS می باشند. اگرچه مصرف گیاه گل ساعتی به طور کلی بی ضرر به حساب می‌آید اما مصرف آن برای کودکان ، زنان باردار و شیرده و در ناراحتی های شدید گوارشی منع مصرف دارد.